Enkele wetenswaardigheden betreffende Clauwaert Juul (in de stamboom bekend als Jules Remi, zoon van Emiel en Marie Therese De Ketelaere) geboren op 12/6/1890 te Nevele, gehuwd met Clauwaert Maria Elodia Anna (dochter van Ivo , herbergier, en Hortentia De Keukeleire). Hun overgrootvader deelden zij: Ivo Josephus Clauwaert.
Jules woonde te Huise in de Boeregemstraat en was van beroep boomkweker.
Hij was de oudste zoon van het in Nevele gekende, op het “Neerhof” wonende geslacht Clauwaert. Dit hof lag in de directe omgeving van het hof van het bekende gezin “Van Pamel”.
Juul werd soldaat in 1912, hij heeft toen der tijd nog opgestapt in het defilé, bij de wereldtentoonstelling in Gent.
Hij werd gekwetst in begin van de oorlog 1914 bij de verdediging van een der forten rond Antwerpen en werd verzorgd in de fabriek van “De Beukelaar” waarna hij via Zeebrugge op een boot vol paarden naar Engeland inscheepte.
Hij kwam terecht in Aberdeen. Hier was hij ongeveer een jaar tewerk gesteld in een kasteel. Dit was een der vijf kastelen die eigendom waren van de zuster van Groot Admiraal ter zeevaart, Lord Kiser Kitchnaire. Hij was hier tewerk gesteld samen met zijn vriend Stevens Jozef. Van deze persoon heeft hij nadien niets meer vernomen. (Jozef Stevens was ookeen inwoner van Stekene, na de oorlog is hij uitgeweken naar Detroit).
Terug naar zijn legerdienst, Juul was scherpschutter bij de compagnie “De Zwarte Duivels” (1e cyclisten).
Er zou een boek met foto’s van alle zwarte duivels uitgegeven zijn, waarin hij vermeld wordt, die uitgave zou nog moeten bestaan.
Hij had acht frontstrepen en heeft de grote slag rond Houthulst als een der meest gevreesde soldaten (zwarte duivel) meegemaakt. Tijdens deze slag moesten zij een weide innemen en hierbij zag hij 20 van zijn kameraden dood geschoten worden. Bij de inname van het doel waren zij nog met zes overbleven.
Hij heeft 2 jaar dienst vóór de oorlog, 4 jaar oorlog zelf en nadien 1 jaar bezetting in de omgeving van de Rijn meegemaakt. Gedurende zijn legerdienst werd hij gekwetst aan zijn oog, arm en bil.
Hij vertelde ook dat als ze een gevaarlijke opdracht kregen, ze eerst overvloedig whisky mochten drinken, zodanig dat hun dierlijke instincten bij hun de bovenhand namen.
Jozef Clauwaert uit Huise
Gregoire, als oud gediende en dus specialist in deze zaken, wist volgende details te geven:
Betreffende: “Karabinier-wielrijder”.
In de oorlog van1914-1918 zou de karabiniers de gelegenheid geven hun kunnen te tonen. Het is jammer genoeg onmogelijk in deze beknopte beschrijving alle merkwaardige feiten van de regimenten Karabiniers gedurende die beroerde tijden weer te geven. We zullen ons beperken tot de Glorierijke deelneming van een 500tal Karabiniers-wielrijders “ de merkwaardige zwarte duivels “ aan de zegepralende slag van Halen waar drie cavalerieregimenten, vier batterijen Duitse jagers, gesteund door 32 mitrailleuzen, op 12 augustus 1914 helemaal onder de voet werden gelopen. De gevechten in de bocht van Tervate gedurende de slag aan de IJzer deden het 2e Karabiniers de helft van de officieren verliezen; de heldendaad van het 4e Karabiniers nam Passendale in gedurende het bevrijdingsoffensief van 1918… Tweeëntwintig jaar later maakten de Karabiniers-Wielrijders, op de vooravond van de capitulatie zelf, bijna 200 Duitse krijgsgevangenen bij een tegenaanval te Knesselare en het 1e Karabiniers gaf aanleiding tot volgende eervolle vermelding op de dagorde van het leger: “Regiment begiftigd met een uitzonderlijke korpsgeest en tucht, gaf blijk van de hoogste militaire kwaliteiten tijdens de veldtocht en onderscheidde zich gedurende de operaties van 25 en 27 mei 1940“ De Karabiniers hebben de mooie leuze van het regiment “ PARVI SED MAGNI “ nooit beschaamd. In 1898 rustte men de vier compagnies van de bataljons Karabiniers uit met fietsen en enkele maanden voor de oorlog van 1914-1918 werden de wielrijderseenheden verenigd tot een autonoom korps. De troep berokkende de vijand zoveel last dat de Duitse soldaten hen “schwarze Teufel” (zwarte duivels) gingen noemen.
Zie ook:
zie ook: